کبوتران آزاد

هجوم ِِپرهای قلممويم
مو يش،مو يش می مالند
بر قا بهای طرح ِ گيلاس

شرابی گلنار رنگ ست
منقار ِ آفرينشم
برلانه های آرامش ِهنر،

مرغ ِ ذ هن ِ سر کشم
پرواز پرواز می پرد
درقفس فرود نمی آيد

پشت ِ سايه ی
شهرت ِ مردان
خميده پنهان نمی شود

شلا له ی سبز ِ بالهايم خويش
اوج ، اوج
به توان ِ بی نهايت
سر به قله می کشند‏
و زنان ِ صبح ِ نقره شفاف
همگام،همگام
زير فراخی ِپهن ِ با لهاشان‏
گسترده می گيرند
بلور ِ نحله ی جهان را
به زير ِ پلکهایِ بيدار

اندکی حنجره ام را‏
زير باران ِ چشم ِ نقاشی هايم
خيس می کنم‏

چون فريا د ِ فشرده ابری
جارمی زنم آهای ی ی ی
ستاره ی روز، شتا بانه بتا ب‏
که اثر ِ الهام ِ ساحران ِ مهر‏
رنگين ِ کمان ِ شاهکار م را
در جا ذ به های ذرات ِ ُرستن ها‏
می درخشانند‏
و کبوتران ِ آزاد،
سپيده ی سحر باز می آيند...‏

شهلا آقاپور
ازدفتر مرواريد سياه مای 2007‏